Dag 3

Ik word wakker gemaakt door de zon, ik kijk om me heen maar ik zie Ariadne niet. Ik roep haar naam eerst zachtjes maar als ik geen antwoord krijg raak ik ongerust. Waar kan Ariadne zitten?
Dan opeens zie ik Dionysos, hij zegt dat hij met Ariadne zal trouwen. Een golf van verdriet overspoelt me, mijn geliefde Ariadne is door Dionysos van mij afgenomen! Met een gebroken hart en ziel wek ik de andere kinderen.
Iedereen is vrolijk en opgelucht behalve ik. Ik mis Ariadne!

Dus we gaan weer aan boord van het schip en varen terug naar Athene. Daar worden we hartelijk ontvangen! Ik zoek mijn vader maar op het eerste gezicht vind ik hem nog niet. Hij is vast iets leuks aan het voorbereiden voor mij, zo is hij. Hij is altijd heel lief en zorgzaam, hij is een hele goed koning voor Athene!
Dus ik ga naar ons huis en ik ga even slapen. Ik wordt gewekt door een van onze slaven. Hij kijkt niet blij, hij kijkt ongerust. Ik schrik
'Wat is er?'
'Ik kom met goed en slecht nieuw. Wat wilt u als eerst horen, m'n heer?'
'Het goede...'
'U bent koning van Athene!'
Eerst ben ik blij, maar dan besef wat het slechte nieuws dan is:
'Is... is mijn vader... . Hoe? Wat is er gebeurd?'
'U had de zwarte zeilen niet verwisselt, dus iedereen dacht dat u en de kinderen dood waren. Uw vader was toen zo moedeloos dat hij in zee is gesprongen, het spijt me. Ik zal u wel even alleen laten.'

Ik heb mijn vader vermoord...